Zie ook onze doelstelling!

In Nederland heeft de “wetenschappelijke”, reguliere geneeskunde een monopolie: alleen die valt onder de reguliere opleiding, registratie (BIG) en Inspectie voor de Volksgezondheid. Het is ook de enige zorg die via het basispakket vrijwel altijd wordt vergoed. De aanhangers van die richting willen ons doen geloven dat alles wat daar gebeurt onderzocht is, veilig is bevonden en werkzaam blijkt te zijn. Daar zijn nogal wat kanttekening bij te plaatsen.

Onderzoek medicijnen

Veel medicijnen en ingrepen zijn helemaal niet zo duidelijk ‘bewezen werkzaam’ of hebben veel meer of ergere ongewenste bijwerkingen dan men denkt. Bovendien worden ze bijna altijd onderzocht door de fabrikant zelf, die er een (veel te groot) financieel belang bij heeft dat de uitkomst gunstig is. De laatste jaren kwamen er dan ook diverse schandalen aan het licht waar medicijnen ten onrechte als veilig en werkzaam op de markt kwamen, op basis van deze ‘eigen’ onderzoeken. Beleidsmakers gaan er van uit dat de farmaceutische industrie vrij spel moet hebben, omdat we voor onze gezondheid daarvan afhankelijk zijn. Men staat er niet bij stil dat het vinden van een “geneesmiddel”(dat ook werkelijk een ziekte geneest dus) geen brood op de plank brengt, dat neemt men een paar maal in en dan is het niet meer nodig! Voor de industrie is het veel lucratiever om “ziektes” te bedenken waar heel veel mensen aan “lijden” en waarvoor ze levenslang dure medicijnen moeten slikken.

Medicijnen worden vooral getest op jonge volwassenen, maar in de praktijk het meest geslikt door ouderen. De werking kan daardoor heel anders zijn, met name doordat lever en nieren minder goed werken, waardoor de stof moeilijke afgebroken en uitgescheiden kan worden. Ze worden ook altijd apart onderzocht, terwijl in de praktijk (met name ouderen) mensen vaak meerdere medicijnen tegelijk gebruiken, tot wel tien of meer. Meestal is niet bekend wat de wisselwerking tussen die stoffen kan zijn. Ook jonge kinderen krijgen medicijnen die nooit op kinderen zijn getest, met alle risico’s van dien.

Het overvloedig gebruik van medicijnen zorgt voor steeds meer grote problemen: resistentie tegen antibiotica, sporen van medicijnen in drinkwater etc. . Alleen al door verkeerd gebruik van medicijnen belanden duizenden mensen elk jaar in het ziekenhuis. Een onaanvaardbaar aantal overlijdt hierdoor zelfs of is blijvend beschadigd. De productie van medicijnen en de resten ervan die via het riool in het milieu komen vormen een toenemende belasting op het milieu.

Er zijn wereldwijd duizenden onderzoeken gedaan die het nut, en vooral de veiligheid van veel natuurlijke middelen of behandelingen aantonen. Deze worden echter bijna altijd geweigerd voor publicatie in medische vakbladen, omdat die vasthouden aan het reguliere denkmodel. Hierdoor blijven artsen onkundig van deze onderzoeken, zodat hun oordeel niet objectief is. 

Denkmodel

Het reguliere denkmodel komt erop neer dat de mens een nogal kwetsbaar organisme is, dat met veel kunst- en vliegwerk overeind gehouden moet en kan worden, maar waar de mens zelf weinig kan doen en laten om de conditie goed te houden. Pas sinds heel kort komen er ook hier cijfers boven water dat 60 tot 80 procent van de kwalen is te voorkomen met een gezonde leefwijze. Toch kan het nog lang duren voordat artsen hier standaard naar vragen, voordat ze een recept uitschrijven.

De reguliere geneeskunde deelt de mens op in veel onderdelen, waarop men zich dan kan specialiseren. Ze bekijkt ook de klachten die iemand heeft liefst allemaal apart, terwijl juist een combinatie van klachten op heel verschillende ‘onderdelen’ tot een diagnose kan leiden. Tot slot hebben ze veel te weinig tijd om ook maar een begin te maken met door te dringen tot oorzaken en achtergrond van een klacht, dus staat bijna iedereen na een paar minuten met een recept of een verwijzing buiten. (Reguliere artsen verzuchten regelmatig: “als ik net zo veel tijd had voor een patiënt als een alternatieve arts, zou ik ook beter werk leveren”, maar daar doen ze dan niets aan!)

Men gaat ervan uit, dat als we maar lang genoeg onderzoek doen naar nieuwe stoffen, ziekte ooit uitgeroeid kan worden. Voorlopig zijn we daar verder vanaf dan ooit: het lijkt wel of we voor elke ziekte die ‘genezen’ kan worden, er twee nieuwe te voorschijn komen.

Men gaat ervan uit dat je heel veel “ziektes” kan voorkomen met vaccinaties. Veel van die vaccinaties zijn, net als medicijnen, niet voldoende onderzocht en er kleven veel nadelen aan die te weinig worden meegewogen. Ook hier is er de industrie die graag de hele wereldbevolking tientallen prikken laat toedienen (kassa!) en die in de organisaties die moeten besluiten over vaccinatieprogramma’s veel te veel te zeggen heeft.

Men gaat ervan uit dat een klacht of kwaal één oorzaak heeft. Als men die weet te vinden kan men de ziekte ‘behandelen’ en is het probleem verholpen. In een deel van de ziektes is deze werkwijze succesvol … als er inderdaad één oorzaak is. Denk aan een lekkende hartklep of diabetes. In veel gevallen lukt dit niet en leidt deze aanpak tot niets meer dan het onderdrukken van symptomen.

Wij gaan ervan uit dat heel veel ziektes, met name de chronische, meerder oorzaken hebben. Een mens kan heel wat aan, maar er komt een moment dat de emmer overloopt. De laatste druppel is dan niet de oorzaak van de ziekte! Gezond blijven is vooral een kwestie van in evenwicht blijven. Denk aan een ouderwetse weegschaal met 2 schaaltjes: aan de ene kant komen de belastingen (werk, stress, milieu, slechte gewoontes/voeding) en aan de klant de positieve inbreng (gezonde voeding, ontspanning, geluk, tevredenheid etc.).

De constitutie (bouw) waarmee je geboren bent en de conditie die je hebt opgebouwd via voeding en gedrag bepalen hoe ver de weegschaal uit balans kan raken voordat er klachten ontstaan.

Wij hebben een ander idee over gezondheid en ziekte, dat ook de basis vormt voor de meeste alternatieve geneeswijzen, of, zoals we tegenwoordig liever zeggen CAM (complementaire alternatieve gezondheidszorg). Acute ziektes zoals infecties, griep, kinderziektes zijn eerder een uiting van gezondheid dan van ziekte. De klachten die je erbij hebt hebben te maken met de manier waarop het lichaam zelf met de ziekte afrekent: koorts, braken, zweten, diarree. Dit zijn zeer effectieve methodes van de natuurlijke geneeskracht  die in een gezond organisme aanwezig is.

Het bekendste deel ervan is ons immuunsysteem, dat op zeer effectieve wijze ziekteverwekkers onschadelijk kan maken. Als je deze acties van het lichaam gaat tegenwerken met medicijnen die ze onderdrukken, blokkeer je de geneeskracht en het immuunsysteem. Als je dat te vaak doet werkt het niet meer naar behoren en is de basis gelegd voor een chronische ziekte. Als je die dan weer met onnatuurlijke medicijnen gaat ‘behandelen’ loop je het risico van de regen in de drup te komen. Wat CAM behandelaars dus vooral doen is: de natuurlijke geneeskracht aan het werk zetten.

Alleen de natuur geneest!

Behandelingen kunnen de natuur helpen of tegenwerken … Dat geldt zowel voor reguliere als ‘alternatieve’ behandelingen.

Het is bij verkeerd gebruik ook mogelijk om bijvoorbeeld met homeopathie klachten te onderdrukken.

Gips om een gebroken been geneest op zichzelf niet: het helpt wel om het been beter te laten genezen!

Zonder natuurlijke geneeskracht zouden operaties niet mogelijk zijn: de wond zou niet meer genezen…

Voorbeelden van verschillen:

Bij chronisch koude voeten werk je (tegen) niet met de natuur mee als je ze verwarmt; als je door wisselbaden of dauwtrappen de hersenen attent maakt op koude voeten, sturen de hersenen meer bloed (en dus warmte) naar de voeten. Het eerste is een korte termijn oplossing, het tweede probeert de oorzaak (te weinig doorbloeding, geen goede verbinding voet/hersenen) aan te pakken.

Bij aanhoudende diarree kan je iets innemen dat ‘stopt’ (regulier of alternatief). Je kan ook denken: “Waarom gaat dit niet vanzelf over? Moet mijn lichaam soms iets kwijt en lukt dat niet goed? Dan kan je de natuur meehelpen met een … laxeermiddel! Lijkt heel tegenstrijdig, maar het helpt de weg die het lichaam zelf gekozen had een handje en is daardoor vaak heel effectief, terwijl ‘stoppen’ tegenwerkt en de oorzaak ongemoeid laat. Hierdoor kan de kiem gelegd worden voor chronische klachten. Natuurlijk kunnen er ook andere redenen zijn waarom je diarrhee hebt. In dat geval naar de huisarts.

Bij kleine brandwondjes (die dus niet levensbedreigend zijn) is ons altijd verteld: koelen onder de kraan of met ijs. Werkt inderdaad snel tegen de pijn. Hiermee geef je wel een totaal verkeerd signaal naar de hersenen: ”het is daar heel koud, dus warmte sturen!”. Gevolg: blaren en lang napijn. De natuur haar werk laten doen is niets doen, dan duurt de pijn iets langer maar is daarna snel over en het geneest veel sneller. De natuur helpen kan ook, dat weten mensen die dagelijks met vuur werken en zich vaak branden: even dicht bij het vuur houden, of even flink wrijven! Dat geeft het juiste signaal aan de hersenen: “hitte daar, snel afvoeren!”. Daardoor zou genezing nog sneller gaan.

We spreken altijd over “gezondheidszorg” maar in de praktijk is dat alleen “ziekenzorg”, men doet vrijwel niets om de gezondheid van de bevolking te verbeteren …

Wilt u meer van deze nuttige informatie ontvangen?
Hieronder kunt inschrijven voor onze maandelijkse nieuwsbrief: